SKRPG

Livia Asakura

- Ale... niektórzy z ludzi są dobrzy.. Małe dzieci..w czym one Ci zawiniły Hao? - zapytała cicho, dotykając dłonią ziemi. Umiała z nią rozmawiać dzięki Arin, słuchać i rozumieć. Przymknęła oczy, czując przepełniający jej ciało smutek.- Owszem.. Ziemia cierpi.. jednakże..

Hao Asakura

Hao popatrzył na swą siostrę niemalże oburzony
- Jednakże co? - zawołał - Małe dziecko, które dzisiaj patrzy na dorosłych w przyszłości będzie ich naśladować! Albo będzie zawistnie spoglądać na bogatych, albo z góry traktować biednych! Wszystko dzisiaj zależy od urodzenia. To nie jeden przypadek, to cały łańcuch zepsucia, w którym ludzie się pogrążają! Dla nich jest juz za późno, siostrzyczko..

Livia Asakura

- Ale to jednak dzieci! Je można zmienić! - odparła, otwierając oczy. Zacisnęła dłoń, ujmując w nią trochę piasku. Sama nie wiedziała czemu, dość często miała taki odruch. Jak on..mógł mieć sumienie zabić niewinne dziecko. Wpatrywała się w niego z lekko rozwartymi ustami w zdziwieniu.

Hao Asakura

- Wobec tego.. załóżmy, że zabiłbym jedynie dorosłych.. nie byłbym taki pewien, czy dzieci wówczas były na tyle posłuszne, by dawać się zmienić. Nasza rodzina może pozbawiona jest aż takich sentymentów, siostrzyczko, acz czy byłabyś skłonna tak unieszczęśliwić dziecko? Jeżeli natomiast pozwolimy ich rodzicom przeżyć, to głód i przemoc nigdy nie będą miały tu końca.. - odparł zastanawiając się, czy ją przekonał

Livia Asakura

- Ale..- zaczęła, szukając słów w głowie. I znów ten mętlik, przez który nie wiedziała co ma myśleć. Przysunęła się do niego, przytulając brata. Przymknęła oczy, wertując każdą myśl od nowa i od nowa. - Ale..one..no.. ja..Ty..

Hao Asakura

Objął siostrę ramieniem i spojrzał jej w oczy. Odetchnął głęboko powietrzem, teraz przesyconym wonią rosnących dokoła kwiatów.
- Ludzie już przypieczętowali swój los, siostrzyczko, a niewiedza wcale nie zwalnia od odpowiedzialności - powiedział już o wiele spokojniej - Wiesz, że tak samo jak Ty, nie mogę znieść widoku ludzkiego cierpienia.. a ono nigdy się nie skończy, jeżeli czegoś z tym nie zrobimy..

Jessica Akariyamo

[ale trujesz XD]

Hao Asakura

[ale za to mam bardzo oddanych popleczników, dzięki Jess xDD]

Mathilda Mattise

[robienie wody z mózgu to najlepsze wyjście xDD tak trzymać!]

Hao Asakura

[cicho, to cala ideologia jest, nie psujcie wszystkiego xDD]

Livia Asakura

- Ale żeby od razu ludzi wybijać..? To jest..gorzej niż..- - mruknęła, sama już nie wiedząc co ma myśleć. Jedni mówili to, inni to.. A tamci znów coś innego. Prychnęła cicho, patrząc na niego z lekką złością w oczach. Bądź co bądź...no.. ona też była człowiekiem.

Hao Asakura

- Więc wolisz patrzeć jak ludzie giną na wojnie? Bądź umierają z głodu, w wyniszczonym kraju, podczas gdy bogatsi nie chca nawet kiwnąc palcem, by im pomoc? Do tego, gdyby niszczyli jedynie siebie nawzajem.. oni niszczą tą planetę.. Że też ludzie nigdy nie żyją wystarczająco długo, by zobaczyć efekty swoich działań... - mruknął wzdychając ciężko. teraz patrzył w niebo i ledwo zauważalnie kręcił głową.

Livia Asakura

Przygryzła wargę, tracąc orientacje w swoich myślach. Mówił mądrze jednak zabicie ludzi..wszystkich..Mogła by to zrobić i to bardzo łatwo, jednak to chyba ją przerastało. Nie umiałaby zabić małego dziecka. Spojrzała z dołu na brata. - Byłbyś w stanie ich tak po prostu...zabić..?

Jessica Akariyamo

[dobra, dobra, ja i tak trzymam z Tobą XD]

Hao Asakura

- To może zabrzmieć naiwnie, ale robię to dla ich dobra. Mówiłem Ci tyle razy... Ale Ty.. jesteś zbyt delikatna, nie musisz o tym myśleć - powiedział kładąc rękę na jej głowie - Mamy jeszcze czas..