SKRPG

Yumi

popatrzyła na Alvarosa i na Annę - kocham was oboje! - krzyknęła rozradowana - drzewa ptaki będą ale ludzie to też zwierzęta - zaczęła filozofować i w stanęła z huśtawki uśmiechnięta oraz rozradowana.

Anna Kyoyama :)

- Porównanie nas do zwierząt, było genialnym pomysłem - zaśmiała się i wyciągła kolejną paczkę żelek -mmm ... xDD

Alvaros Sadera

Nie wiem jak ty Anno, ale ja nie jestem żadną istotą, która została przed chwila wymieniona – powiedział mrużąc oczy

Yumi

Patrzyła raz to na niego raz to na nią by zdezorientowany wzrok po chwili w nieboskłon czerwony przerzucić. Słońce było już do połowy za górami a szumowi wieczornego wiatru niosącego liście z drzew towarzyszyło lekkie pomrukiwanie śpiącego smoka.
- Kawaii - szepnęła do siebie zamykając oczy i wsłuchując sie w te miła melodyjkę.

Alvaros Sadera

nie ważne – dodało chwili i przeniósł wzrok na Yumi, lekko uśmiechnął się kącikami ust

Yumi

Otworzyła złote oczy i popatrzyła na Annę.
- Może niech sie tutaj pobuja a my sie gdzieś przejdziemy sami? - zaproponowała łapiąc Alvarosa za dłoń - do twarzy ci z ta nową fryzurą - zamerdała ogonem

Anna Kyoyama :)

Wstała z bujanki, bo zrobiło się jej niedobrze - Yumi, wychodzę po żelki - dodała z uśmiechem i poszła w dal

Alvaros Sadera

Wstał i bezwładnie oddal panowanie nad ruchami ciała dziewczynie, zarumienił się oraz uśmiechnął radośnie – z miłą chęcią się z tobą przejdę Yumi- chan – powiedział uprzejmie obdarowywując dziewczynę ciepłym spojrzeniem.

Yumi

Palec wolnej reki przyłożyła do ust i mruknęła merdając lekko ogonem - Może nad zatokę? - zaproponowała

Alvaros Sadera

Podąż wszędzie za twoim krokiem – powiedział pewnym głosem a zarazem słodkim, wolną dłonią musnął policzek dziewczyny i uśmiechnął się szerzej.

Yumi

- Tylko coś zjem - powiedziała stanowczo uśmiechając się do niego uroczo i wciągając w głąb domu prowadząc korytarzami.
- Też coś chcesz zjeść? - popatrzyła na niego

Alvaros Sadera

Nie dziękuję Yumi- chan w tej postaci prowiant nie jest mi potrzebny – odrzekł grzecznie podążając za dziewczyną.

Yumi

- Jak wężyk - zaśmiała się - Moja postać jest taka sama wiec papu codziennie yumisie muszą jeść by być silne i by futerko się nie rozdwajało - pogładziła jego policzek puszystym ogonem i zaśmiała się. Wzięła owoc ze stolika w przedpokoju i wgryzła się w niego merdając ogonem

Alvaros Sadera

Smacznego pozwolisz ze na chwile spocznę – powiedział, po czym odszedł dwa metry dalej i usiadł na fotelu, cały czas mile wpatrywał się w towarzyszkę.

Yumi

- Oczywiście - uśmiechnęła sie i z jabłkiem w reku stanęła obok niego. Lecz zorientowała się ze stanęła sama sobie na ogonie - Oj - szepnęła i zemdlała padając prosto na chłopaka.