SKRPG

Mathilda Mattise

[popieram panią nade mną xDD

edit: na poprzedniej stronie ^^" ]

Hao Asakura

[a ja popieram panią nade mną i na poprzedniej stronie Wink

]

Hao rozejrzał się raz jeszcze po miejscu, którego tak nienawidził i teleportował się gdzieś, gdzie mógłby odpocząć.

Mathilda Mattise

Wyszła z knajpki z ramenem prosto na puste ulice Tokyo, a swoje kroki skierowała poza miasto.

Mathilda Mattise

Rozejrzała sie po okolicy. Było bardziej tłoczno, niż kilkadziesiąt minut temu. Torując sobie drogę trzonkiem miotły udała się w stronę... A no właśnie, jeszcze tego nie wiem xDD

Mathilda Mattise

Noc i miasto pogrążone we śnie. Bary, restauracje już dawno pozamykane - czynne są tylko nieliczne sklepiki dwudziestoczterogodzinne i to w dodatku jeden na każdą "wioskę". Choć neony i latarnie oświetlały puste ulice, miasto wydawało się być takie spokojne... Niespotykany widok w Tokyo - chyba, że właśnie w tak późnych, a dla niektórych tak wczesnych godzinach.
Mattie pojawiła się na środku ulicy dwukierunkowej. Rozejrzała się, by zobaczyć, w jakiej części miasta sie deportowała. Była niemalże w samym centrum. Powoli zeszła na lewe pobocze, gdzie odnalazła wzrokiem jakąś samotną ławeczkę. Usiadła na niej i dokładnie przyjrzała się poturbowanej lalce.
- Biedny Kirisaki... - Mruknęła i zaczęła wyjmować mu dziwne kolce, które wbiły się w niego podczas zamiany. Gdy skończyła, ostrożnie postawiła lalkę na chodniku przed sobą.
- Jack, Odnowa! - Powiedziała, a wokół lalki pojawiły się wściekło pomarańczowe płomienie całkowicie ją pochłaniając. Nie trwało to długo - chwile później znikły ustępując miejsca niezwykłemu widokowi - Latarenka wyglądała jak nowa.
- Znacznie lepiej, nieprawdaż? - Uśmiechnęła sie podnosząc laleczkę w górę i przyglądając jej się uważnie.
- Turniej jest coraz bliżej... - Szepnęła sadzając sobie Jacka na kolanach i wpatrując się w jego roześmianą twarz. Westchnęła myśląc o Mistrzu, po czym spojrzała na pożółkłe niebo. - Niedługo i tutaj będzie widać gwiazdy...
Po dość długim czasie oderwała wzrok od tego przygnębiającego widoku i teleportowała się do obozu.

Mick Aristide

( Niedługo to gwiazdy spadną z nieba a trupy wyjdą z ziemi! Muaaa! ;D )

Mathilda Mattise

(też ładnie ;3)

Mick Aristide

Znalazł się dobry kilometr ponad miastem. W powietrzu.
- Ahahaha! - śmiał sie w niebogłosy spadając z prędkością ponad 300 kilometrów na godzinę. Ułamek sekundy później uderzył z ogromną siłą w jakieś skrzyżowanie. - Heee..! - dał się słyszeć jego głos z krateru. Chwilę później coś jakby nici błysnęły w powietrzu wszędzie dookoła i mnóstwo ludzi i samochodów, łącznie ze słupami i znakami ostrzegawczymi, rozleciało się na kawałki. Wyszedł z krateru który zrobił i ruszył biegiem prosto przed siebie. Nie musiał długo szukać. Ze wszystkich stron nadjeżdżały karetki, wozy strażackie i policyjne. Przywalił z całej siły w podłoże przed sobą i wielka fala wstrząsu zmiotła wszystkie pojazdy. Leżały teraz porozrzucane dookoła niczym zabawki. Zaczął już odczuwać zmęczenie, ale nie miał zamiaru przestawać, oj nie.
Dostrzegł trochę dalej bardzo solidnie wyglądający wieżowiec, znajdował się jakiś kilometr od miejsca w którym przebywał. Śmiejąc się przywalił w podłoże pod sobą i poleciał wysoko w powietrze siłą odrzutu. Kilkanaście sekund później wbił się w jedno z wyższych pięter wieżowca.
- Czas na wielki finał! - huknął i wokół całego wieżowca pojawiły się na błyski super nici. Pozostał wewnątrz wieżowca tylko na tyle żeby odczuć początkowe wstrząsy, chwilę później teleportował się na jeden z okolicznych budynków. Nagle cały wieżowiec dosłownie rozjechał się. Poszczególne jego kawałki przesunęły się pod różnymi kątami i po chwili wszystko runęło na ziemię zabijając setki ludzi. Żeby zabezpieczyć się przed jakąkolwiek możliwością że ktoś nagrał jego wyczyny(nie miał ochoty być poszukiwanym za terroryzm, tym bardziej teraz gdy mogło to przysporzyć kłopotów... Hao...), skupił większość pozostałego furyoku i zmienił go w jeden potężny impuls elektromagnetyczny, który spalił każdy tranzystor w promieniu trzech kilometrów od jego placu zabaw.
Kontrola ducha zniknęła, jego ramię wróciło do swojego normalnego stanu.
- Test zakończony sukcesem! - powiedział szczerząc zęby. - Jesteśmy gotowi... heeheehee..! - popatrzył sobie jeszcze na rozprzestrzeniającą się dookoła ogromną chmurę pyłu i teleportował się.

Mathilda Mattise

(na razie to trupy wpadły do ziemi xd)

Mick Aristide

[ Heeee! Racja : D ]

Mathilda Mattise

( no i co? Twoja przepowiednia na razie sie nie spełnia ;3)

Mick Aristide

[ nie musi wcale ; ] ]

Mathilda Mattise

[ ale brzmiała tak fajnie : ( ]

Mick Aristide

[ Wieeem... hm ;3 Jakby co to zostanę nekromantą i coś wymyśle ;D ]

Mathilda Mattise

[ bedziesz nekromantą jak ja? ; D ]